Zoals velen al is opgevallen plaats ik steeds meer berichten met betrekking tot afvallen & fitness, dit omdat dit is waar ik momenteel heel erg veel mee bezig ben. Ik wil gezond leven en weer mijn oude figuurtje terug krijgen, ook hierover deel ik graag mijn ervaringen! &ik wil ook hiermee mensen helpen door middel van mijn ervaringen.
Maar wees gerust, dit word echt niet de zoveelste foute “fitgirl” pagina!
Omdat fitness met een sinustrombose een nogal tegenstrijdige combinatie lijkt heb ik besloten hier een artikel over te maken, dit zijn tenslotte de twee onderwerpen waar mijn site over gaat!
Sinustrombose & fitness -> gevaarlijk?
Allereerst wil ik weer duidelijk maken dat wat ik schrijf, over mijn persoonlijke ervaring gaat en dus niet vanzelfsprekend bij iedereen van toepassing is!
Zoals veel artsen zeggen bij een sinustrombose: het is heel belangrijk dat je naar je eigen lichaam luistert, vooral als het gaat om lichaamsinspanning. Als je voelt dat je bij een bepaalde oefening niet lekker word moet je direct stoppen!
In principe kan je na een tijdje best gaan sporten, in het beginstadium van de sinustrombose zou ik daar wel heel erg mee oppassen, in het begin is de druk in het hoofd namelijk nog erg groot waardoor er hoofdpijn en eventuele andere verschijnselen ontstaan en inspanning zal daar zeker niet bij helpen!
Als je zelf aanvoelt dat je lichaam er klaar voor is dan kan je langzaam aan eens proberen te gaan sporten, eerst buiten hardlopen misschien voordat je een abonnement ergens afsluit? Als je voelt dat het echt niet gaat dan zou ik direct stoppen, je weet namelijk niet wat er binnen in je hoofd gebeurd. In het begin zal de hoofdpijn zeker toenemen, je moet alleen zelf bepalen wanneer de max bereikt is en wanneer je dus moet stoppen met waar je mee bezig bent. Ik heb zelf in het begin afgesproken met mijn vriend dat hij in de buurt zou blijven om me in de gaten te houden mocht ik flauwvallen oid. Daar was ik in het begin ook heel erg bang voor.
Vooral qua cardio oefeningen zou ik erg alert zijn, je hartslag gaat flink omhoog en dat kan nadelige gevolgen hebben, zoals hoofdpijn. Begin rustig, bijvoorbeeld eerst 1o minuten en dat een weekje aanhouden, langzamer indien nodig en daarna pas langzaam met 5 minuten verlengen tot het gewenste resultaat.
Verder is het goed als je zorgt dat de omgeving waarin je sport niet al te benauwd is, ook dit kan invloed hebben op je hoofdpijn, zorg dat je goed blijft ademhalen en wanneer je duizelig/benauwd etc word -> stoppen!
Mijn conclusie: Sporten met een sinustrombose is in principe niet gevaarlijk, als je maar alert blijft.
In mijn geval heeft fitness zelfs mijn herstel versneld, doordat ik een betere conditie kreeg werd ik minder snel moe en kon ik uiteindelijk sneller weer leuke dingen doen!
Mijn ervaring
Ongeveer een jaar nadat de sinustrombose werd ontdekt besloot ik dat het roer om moest, ik zat nu al een jaar thuis en de kilo’s vlogen eraan. De gedachte aan een sportschool spookte al een hele tijd door mijn hoofd, maar ik was veels te bang dat dit negatieve gevolgen zou hebben m.b.t. de sinustrombose in mijn hoofd, na veel wikken en wegen besloot ik advies aan de neuroloog te in te winnen, het enige wat die zei: “je moet naar je lichaam luisteren” een antwoord waar ik echt een hekel aan heb..want zodra ik hoofdpijn krijg en mijn lichaam dus stop zegt is het toch al te laat? Afijn ik heb dus maar gewoon een sportschoolabonnementje afgesloten en heb het risico genomen.
De eerste maanden was ik heel erg bang om hoofdpijn te krijgen, ik deed het dan ook heel rustig aan en bij elke steek haakte ik af..meestal was dat na 10 minuten al. Telkens schoten er scenario’s voorbij wat er zou kunnen gebeuren, zou de druk te hoog worden? schiet het propje los? wat als….
Jeroen bleef vaak in de buurt om mij in de gaten te houden omdat ik bang was flauw te vallen. Na een aantal maanden merkte ik dat het langzaam beter ging en dat bepaalde oefeningen mij makkelijker af gingen dan voorheen, ik daagde mezelf uit en ging steeds langer op de crosstrainer staan.
Gelukkig is dit nooit gebeurd en heb ik met kleine stapjes steeds een beetje meer bereikt. Inmiddels heb ik in principe geen hoofdpijn meer na het sporten (mits ik een slechte dag heb, dat kan altijd zo zijn) Met sommige oefeningen merk ik dat het wel invloed heeft op mijn hoofd, ik krijg geen hoofdpijn maar ik word duidelig en soms even zwart voor mijn ogen, dat is bij krachttraining. Lang niet bij alle oefeningen maar er zitten er 2 tussen waar ik op een een of andere manier toch last van krijg.
Hoi Devi,
Wat een fijn blog heb je toch. Zo herkenbaar. Ik ben 36 en heb 4 mnd geleden een sinustrombose gehad. Ik was er gelukkig op tijd bij. (Die hoofdpijn!) en m’n spraak viel uit. Heel raar.
Gelukkig klets ik weer als een malle, en gaat t steeds beter.
Ook heb ik de ziekte van addison. Kwamen ze op t zelfde moment eindelijk achter. Na m’n hele leven gesport te hebben heb ik nu al 2,5 jr niets kunnen doen. Maar t begint echt te kriebelen. Met die medicijnen voor m’n addison ben ik al 7 kg aangekomen in 4 mnd. Het stagneert wel, maar ik ben er niet blij mee.
Ik heb aan een ‘ouderwetse’ sportschool met veel begeleiding m’n situatie uitgelegd. Hopelijk kunnen zij mij helpen. Straks bel ik de neuro nog even om te vragen of t kan. Maar idd, naar je lichaam luisteren zal t advies zijn.
Heb er zin in, maar vind t ook ongelooflijk spannend en eng. Wat als, ….. Maar ik weet ook dat sporten alleen maar goed is voor t lichaam.
Bedankt voor je inspiratie !