Dinsdag was het dan zo ver, na twee jaar thuiszitten ging ik eindelijk weer aan het werk, welliswaar geen echt betaald werk maar een werkervaringstraject.
Via het UWV word ik geholpen om mijn belastbaarheid uit te breiden en zo erachter te komen welk werk en wat voor soort werkomgeving het best bij mij past, zodat ik ongestoord kan werken zonder last te krijgen van mijn beperkingen.
Mijn stage vond plaats op de administratie van de gemeente Haarlem, hier zal ik de komende twee maanden meelopen en werk verrichten om te kijken of ik het werk aankan en of ik het ook leuk vind, hierna volgt waarschijnlijk een opleiding.

Dinsdag was het dan zover, de dag begon vroeg voor mijn doen, om 9:00 uur moest ik aanwezig zijn maar van de zenuwen heb ik geloof ik vanaf 5 uur niet eens meer geslapen. oops..
Stipt 8:45 stond ik op de stoep, de zenuwen gierend door mijn lijf en tientalen vragen in mijn hoofd.. een diepe zucht, gedachte op 0 en naar binnen lopen, daar ging ik.
Mijn stage begeleider kwam mij ophalen nadat ik mijn toegangspas had gekregen en ik werd begeleid naar mijn werkplek, ze had werk voor mij verzameld en na een korte uitleg stond ik dan ineens zelfstandig documenten in te scannen en liep ik daar rond alsof het heel gewoon was. eigenlijk een heel vreemd gevoel.
De stage bestaat niet enkel uit administratief werk maar ook uit receptie werk, ik wil gewoon goed kijken wat ik aankan en wat ik leuk vind.
Om 11:00 mocht ik achter de balie zitten samen met een andere stageloper, binnen een half uur had ik al door wat de bedoeling was en ik vroeg me echt af: is dit het? mis ik niet iets?!
Nee hoor ik had niks gemist, ik heb een heel uur (bijna)zelfstandig achter de receptie gezeten zonder problemen.
Om 14:00 was de dag voorbij, moe maar voldaan kwam ik thuis, ik merkte zeker wel dat ik iets had gedaan wat mijn lichaam duidelijk niet gewent was maar ik denk ook dat ik vooral hoofdpijn kreeg van de spanning die eruit kwam.

Donderdag was mijn tweede dag alweer, het werk wat ik dinsdag niet af had gekregen lag weer keurig om mij te wachten en ik was klaar voor een stapje hoger dan enkel inscannen. Dit stapje kreeg ik dan ook maar al te graag aangereikt! Dit keer op mijn eigen account met een eigen email address en mijn eigen bestanden en natuurlijk  een eigen pasje met foto!
Donderdag was echt een fijne dag, ik heb echt heel erg veel geleerd waarvan ik maandag nog niet had gedacht dat ik dat kon, en daarnaast..ik heb helemaal nergens last van gehad!! geen hoofdpijn en geen stress.
Ik lag aan het eind van de avond alleen wel als een blok te slapen, maar zeker met een voldaan gevoel!

Misschien klinkt het voor vele raar dat je zo blij kan zijn met van die kleine klusjes als inscannen of dat je trots bent op het feit dat je meedraait met een grote organisatie terwijl je daar geen eens voor betaald krijgt.. maar als je twee jaar thuis zit met het idee dat je echt niks kan..of dat je lichaam niks meer aankan en dat je bang bent om nieuwe dingen te moeten doen en ineens na twee jaar sta je binnen een groot bedrijf mee te draaien en kijkt er helemaal niemand raar naar je, en je krijgt aan het einde alleen maar lof over je werkwijze, dat voelt pas goed!
Ik houdt jullie op de hoogte van mijn belevenissen bij de gemeente, misschien dat het keerpunt nog komt..maar ik blijf positief want ik denk dat deze eerste week juist bepalend kan zijn voor de komende tijd, en dat ziet er ineens heel rooskleurig uit 🙂

x